Al weer 6 weken In Ethiopië

selami le’ānite (hallo allemaal) Leuk dat jullie weer even tijd maken om mijn belevenissen te lezen!

Zoals ik in mijn vorige blog al vertelde, was er maandag een groot feest op de farm voor alle medewerkers. Uiteraard had ik er een beeld bij hoe zo een feest eruit zou zien, maar ik had het natuurlijk helemaal fout.
Ik zat te denken aan een soort van disco waar iedereen aan het dansen was en waar uiteraard een lekker pilsje niet aan kon ontbreken.
Bedrijfsfeesten in Ethiopië zijn dus heel anders dan in Nederland. Net voor het begin van het feest kwamen wij aan bij de grote schuur waar al meer dan 15000 man hun plekje had gevonden. Wij als ‘beschaafde’ Hollanders dachten wij gaan lekker achterin zitten en lekker toe kijken, maar ja wij zijn blank en dus belangrijk, dus moesten wij voorin gaan zitten.
Toen iedereen er was en het feest begon kwam er eerst een woordje van Bas en daarna van Jannis (die er weinig zin in had hahahaha).
nadat dat geweest was begon het bandje een paar nummers te spelen. Dj’s kennen ze niet echt, maar bandjes zijn hier helemaal hot. Na (voor ons) 10 keer hetzelfde nummer te hebben gehoord stond er op de planning dat het tijd was voor het eerste spel.
Nu zul je denken aan een spel dat iedereen mee doet door bijv. Een vraag te beantwoorden met een rood of groen bordje o.i.d.

Niets is minder waar. Twee mensen moesten op het podium komen om een koekje die op het voorhoofd ligt met gezichtsbewegingen in de mond te krijgen. Wij zullen denken dat deed ik vroeger met een kinderfeestje ook, maar ja…. Eigenlijk zijn veel van deze mensen ook nog geestelijk een soort kind haha. Het mooie van dit spel was nog wel de euforie die ontstond toen er daadwerkelijk een koekje in de mond verscheen. Iedereen stond op de banken te juichen alsof Ethiopië het WK had gewonnen.

Zo waren er nog wat spelletjes die er gespeeld werden maar meer klasse hadden zij ook niet echt.

Nadat de spelletjes gespeeld waren kwam de uitreikingsronde van de certificaten voor de beste werknemer van elke afdeling. Wij zullen denken leuk zo een certificaat, gaatjes er in en in de diplomap, maar hier heeft het een hele status als je dat hebt. Veel mensen werden ook emotioneel als zij hem kregen.

Na de uitreiking gingen wij eten. Iedereen stond gewoon op de rij, toen ineens iedereen aan de kant werd geduwd door een paar security guards. Freek en ik dachten wat gebeurt ons hier nou, maar ja het was dus voor ons, omdat wij als eerst moesten eten haha.
Het eten was uiteraard Ethiopisch en merkte gelijk dat onze maag er aan moest wennen de volgende ochtend.
Na nog wat foto’s te hebben gemaakt gingen we naar huis, waar we nog even met Freek zijn ouders hebben gezeten en weer afscheid hebben genomen. Dinsdag ochtend om 4 uur vertrokken zij naar het noorden om hun vakantie te vieren.

Na dit te hebben gelezen zullen jullie vast wel denken, maar hoe zit het met het werk daar dan?
Nou het werk begon de volgende dag gewoon weer om half 7. Al snel miste ik een paar mensen en dat klopte. Ik was niet de enige die last van mijn maag had maar er waren er veel meer, dus het lag niet aan mij haha.

De eerste 3 dagen liep ik met de Propagation department mee. Dit department zorgt voor wortels aan de stekjes die geëxporteerd worden.
Klanten kunnen er voor kiezen of ze gewone stekjes willen of met wortels er aan. Zodra er wortels aan moeten regelt de Propagation department dat.

De eerste drie dagen was ik dus met de Propagation Department. De andere 3 dagen liep ik mee met de Elite department. In de Elite Department gebeurt een belangrijk ding, namelijk stekjes vermeerderen en uiteindelijk oogsten voor de nieuwe moederplanten. Als eerst krijgen zij een paar schone stekjes van Rijnberg. Deze stekjes worden hier nauwkeurig behandeld en vermeerderd zodat er geen ziektes bij kunnen komen.
Hygiëne is dus heel belangrijk bij de Elite. Over hygiëne gaf Giacomo (de Italiaan die manager is van de Elite) een presentatie en wij mochten die ook bijwonen. Deze presentatie was zeer interessant en uiteraard ben ik veel te weten gekomen.

Zondag was de dag dat ik eindelijk naar de kapper kon, maar ja wat is een goede kapper in Ethiopië?

De meest kappers kunnen hier alleen maar kroeshaar knippen… laat ik dat nou net niet hebben.
In het Hilton hotel zit een kapper waar alle buitelanders naartoe gaan, dus wij ook. Iedere dag zit er een Italiaan die iedereen knipt maar als wij er zijn natuurlijk weer niet. Uiteindelijk was er overal een stuk af dus was ik er allang blij mee.
Toen onze chauffeur (Girma) vroeg hoeveel de kapper ons kostte kreeg hij bijna een hardaanval haha. Het was namelijk wel 140 birr (4 eu)

Na de kapper hebben wij nog wat souvenirs gekocht en zijn we lekker naar de Beergarden gegaan om een lekker kippetje te eten. Uiteraard samen met Girma die nog nooit in zo een restaurant had gegeten, dus weer iemand de dag van z’n leven gegeven haha.

Wij vermaken ons hier nog wel een paar weken. 6 weken zitten er al weer op dus nog maar 4 weken te gaan.

Ciao Ciao (bye bye)