Week 9, de laatste week gaat al weer in….

Al 63 dagen weg van huis, maar dan toch komt het einde in zicht. Over 7 dagen zitten wij weer in het vliegtuig naar huis. Naja, niet teveel bij stil staan, want we gaan gewoon nog genieten van de laatste dagen!

In week 9 ben ik zoals gewoonlijk weer bezig geweest met mijn trials waar na het lange wachten de laatste paar weken eindelijk geoogst kan worden. De eerste 6 weken stonden mijn trials in het teken van wachten, observeren en voorbereidingen treffen voor het moment dat er geoogst kan worden.

Naast mijn trials heb ik deze week informatie gekregen over de HRM binnen dit bedrijf. Zij hebben mij alles laten zien zoals: hoe het werkt met vrije dagen, salaris, bonus enz…

Op vrijdag ben ik samen met Mosisa (een manager van Dümmen Orange) naar twee projecten gegaan in Koka. Deze projecten zijn opgericht door de drie farms hier in Koka (Dümmen Orange, Florensis en Syngenta). De projecten zijn een dag bestedings gebied (suedo: is de naam voor dit project) voor kinderen en een High school.
Suedo is een plek waar kinderen naartoe kunnen. Uiteraard Kunnen niet alle kinderen van het dorp hierheen. Deze plek ik alleen voor kinderen die een of beide ouders zijn verloren of waarvan de familie zo arm is dat zij niet voor hun eigen kinderen kunnen zorgen.
 Voor elk kind is een sponsor nodig, op dit moment zijn er 135 kinderen gesponsord.

Het mooie van alles was nog wel mijn ontvangst. Toen wij aankwamen reden wij het terrein op met het busje, wat al de aandacht trok van iedereen. Later hadden zij door dat ik (een blanke) erin zat, dus kwamen 135 kinderen naar mij toe rennen en wilde allemaal mijn hand vast houden haha.
De reden van deze euforie is dat iedereen weet dat dit project is opgericht door blanken die hun leven beter willen maken. Al met al, het was een leuk ontvangst.

Zaterdag avond waren wij uitgenodigd bij Giacomo en Barbara voor een lekker Italiaans Diner, omdat Barbara en de kinderen naar Italië vertrekken voor 2 maanden.

Zondag gingen Freek en ik naar Mount Zuqualla. Deze berg is van oorsprong een Vulkaan, maar nu is daar niet veel meer van te zien. In de krater is nu een meer waar wij naartoe wilden.
Ons werd verteld dat we moesten klimmen naar de top, dus hadden daar ons helemaal op voorbereid, maar Girma (chauffeur) zei dat hij ons dat niet aan wilde doen dus zijn we naar boven gereden. De weg naar boven kon je vergelijken met, ehmmm….. ja ehh niks eigenlijk haha.

voordat we de berg op gingen hadden we ff iemand van de staat af geplukt die ons ging helpen naar boven. Na wat onderhandelen ging hij akkoord met 100 bir (3 euro) en sprong hij achterin de pick-up.
Na 1,5 uur billen knijpen waren we dan eindelijk boven waar wij natuurlijk weer alle aandacht kregen omdat we blank waren.
Toen we op de top waren moesten we weer 100 meter dalen naar het meer waar we tenslotte voor kwamen. Ik dacht; ik loop alvast naar beneden, maar dat kon niet zomaar, want de bevolking had weer een kruis in de grond geplant, dus het was weer heilig gebied (zoals alles hier in ethiopie). Omdat het heilig gebied was en wij blank zijn dachten de inwoners: mooi hier kunnen we geld aan verdienen. Nadat er iemand gekomen was schreef hij een vaag briefje en was de bevolking weer 100 bir rijker haha.
Eindelijk bij het meer aangekomen hebben we een rondje gelopen met 10 andere lui die ook zich ineens toevoegden aan ons gezelschap.

Toen we weer terug bij de auto waren zagen we ineens een hele grote verassing. Er zaten er ineens allemaal mensen in de laadbak. Wat bleek nou, een man had z’n been gebroken en eens in de zoveel dagen komt er iets met wielen boven op de berg dus de inwoners maken er gelijk gebruik van. Wij waren de rotste niet, dus hebben wij hem en al zijn familie meegenomen in de laadbak. Na weer 1,5 uur naar beneden te hebben gereden zat het offroad avontuur er weer op, de man in een taxi gepropt en weer naar de farm gereden.

Toen we op de farm waren was Giacomo bezig met pizza maken, want die was eindelijk af na 1,5 jaar. En lekker dat ze waren mmmmmmm.

Zoals ik al had gezegd zijn er nog 7 dagen over en is het gewoon bizar hoe snel de tijd hier gaat. Van deze laatste 7 dagen gaan we nog ff genieten van alles en iedereen, want voor je t weet ben ik weer thuis!

Ciao!!